Ha, ik heb zelf twee pubers rondlopen en ik weet dat ze mij soms ontzettend vervelend vinden!
Maar waarom vinden pubers ons ‘soms’ vervelend?
Kom, we nemen even een kijkje in het denken van een puber …….
- Ze kunnen meer verbanden leggen en hoeven niet alles meer te zien om het te begrijpen.
- Ze zijn in staat tot meer inzicht en overzicht.
- Ze gaan eigenschappen in anderen ontdekken en vinden mensen inspirerend, hopeloos of kinderachtig.
- Niets spreekt meer vanzelf.
- Over alles moet gediscussieerd worden.
- Pubers bekijken alles vanuit zichzelf.
- Zij zijn het middelpunt van de wereld.
- Een meisje dat ongesteld is, heeft het idee dat de hele wereld haar maandverband ziet, ook al kan dat niet door haar kleding.
- Een jongen die een keer bloost, denkt dat iedereen dat na weken nog weet.
- Ze snappen vaak ook niet waarom ouders zich druk maken over vuile kleren die niet in de was gedaan zijn.
- Afspraken of huiselijke taakjes, zoals vaatwasser inruimen, vergeten ze.
- Ze hebben veel belangrijker zaken aan hun hoofd; zichzelf en hun relatie tot hun omgeving.
Pubers en hun hormonale schommelingen
In de puberteit vinden er veel hormonale schommelingen plaats. Als gevolg van deze schommelingen draaien bepaalde hersengebieden vele overuren. Het gaat vooral om de delen in het brein die belangrijk zijn voor het verwerken van emoties. Deze “overwerkte” hersengebieden veroorzaken soms hevige stemmingswisselingen. Daarom zijn pubers emotioneel vaak instabiel en kwetsbaar. Het verklaart ook waarom een puber de ene keer volwassen kan reageren en het volgende moment onverstandige dingen kan doen of zeggen, in de ogen van een ouder. Zo kunnen er zich ook situaties voordoen waarin je je eigen kind niet herkend. Pubers vinden het moeilijker hun impulsen te beheersen. Een beloning in het hier en nu (lekker door feesten al had je allang thuis moeten zijn) is veel aantrekkelijker dan een beloning straks (geen ruzie met je ouders).
Wat we beter wel en niet kunnen doen
- Vermijd lange discussies. Zorg dat je niet recht tegenover elkaar staat, je wordt niet gehoord! Probeer naast je puber te staan en vraag naar zijn/haar argumenten. Zet die van jou ernaast en probeer elkaar in het midden te vinden.
- Je hebt echt invloed. Veel ouders denken ten onrechte dat hun invloed klein is. Dit is niet het geval. Wat je doet, doet ertoe!
- Blijf betrokken. Veel ouders die bij hun kinderen een heel actieve rol innamen, trekken zich terug als hun kind de puberteit bereikt. Niet doen! Juist nu is het belangrijk om meer betrokken te zijn. Breng samen tijd door♥
- Niet te streng. Soms ben je streng, maar blijf redelijk. Verruim grenzen naarmate je puber zich rijper gedraagt. En als je puber dit nog niet aankan, trek dan te teugels weer wat strakker aan. Trotseer protesten en probeer het over een tijdje nog eens. Geef niet op!
- Geef het goede voorbeeld. Pubers spiegelen gedrag van hun ouders.
- Stimuleer zelfstandigheid. Het is gezond als je puber strijd voor meer ruimte en vrijheid. Weersta de verleiding ‘alles’ te blijven controleren. Het hoort bij het proces van loslaten.
Pubertijd, met soms lastige momenten voor ouders, maar vooral ook voor de puber zelf!
En ja, ik ben me ervan bewust dat ik soms ook echt ontzettend vervelend kan zijn in de ogen van mijn pubers!♥
Bron:Wat nou..pubers? en Puber brein binnenstebuiten.